ที่พึ่งแห่งใบบุญ...แม้สัตว์ก็ยังรู้ได้







ลูกควายตัวนี้ถูกต้อนขึ้นรถไปขายเข้าโรงฆ่าสัตว์ครับ...
แม่ของสู้บุญถูกต้อนเข้าคอกไปก่อนและทุบหัวแม่ของสู้บุญก่อน

สิ่งหนึ่งคือเสียงร้องของแม่สู้บุญที่เราไม่คาดว่า...ส่งเสียงเจ็บปวด
หรือส่งเสียงให้ลูกหนี...

เพราะสู้บุญที่อยู่บนรถได้ดิ้นสุดแรงเกิดและกระโดดหนีลงจากรถได้สำเร็จ

สู้บุญหนีครับ เค้าหนีไปพร้อมความหวาดกลัว
สู้บุญหนีไปไกลครับกว่า10กิโลเมตร

สัญชาติญานของสัตว์และวิบากแห่งกรรมพาเค้าไปตามทางเดิน
ที่มีร่มไม้ชายคาที่พักอยู่ครับ

กรรมดีของสู้บุญที่คงเคยสร้างกรรมในการช่วยชีวิตสัตว์ในภพอื่นๆเป็นเหตุ
จึงมีวิบากส่งผลดลใจให้ไปในชายคาบ้านและเดินไปที่ใต้ถุนบ้าน

สู้บุญ...เดินไปเลียศรีษะลูกชายเจ้าของบ้านที่นอนอยู่ครับ
มันคงรู้สึกลึกๆว่าบ้านนี้น่าจะเป็นที่พึ่งได้จึงมาอ้อนวอนร้องขอชีวิต

ในขณะที่ลูกชายเจ้าของบ้านตื่น มันก็ร้องตามภาษาสัตว์ที่เราอาจจะไม่เข้าใจในภาษา
แต่ลูกชายเจ้าของบ้านกลับเข้าใจในกิริยาอาการของสู้บุญครับ

สู้บุญก้มเลียมือ เลียหน้า เค้ามีน้ำตาไหลหยดเป็นทาง(ลูกชายเจ้าของบ้านได้เล่าเหตุการณ์ช่วงนั้น)
แค่มองดูลูกชายเจ้าของบ้านก็รู้ว่า...เจ้าลูกควายตัวนี้ช่างโชคดีในวาสนายิ่งนัก
เพราะแม่ของเค้ามีนิสัยทำบุญช่วยเหลือสัตว์
แม้จะไม่ได้ร่ำรวยนักแต่ก็จัดเป็นคนดี คนน่ารัก มีจิตใจเอื้ออารีย์เป็นที่น่าเคารพของคนในหมู่บ้าน

ลูกชายเจ้าของบ้านไม่รอช้ารีบโทรบอกแม่ให้กลับมาบ้าน
มีลูกควายที่ถูกขายเข้าโรงฆ่าสัตว์หนีรอดมาพึ่งใบบุญที่บ้าน...

ทันทีที่คุณแม่รับสายก็รีบกลับมาบ้านพร้อมกับเห็นชายฉกรรจ์4คน
เอาเชือกมาล่ามลูกควายตัวนี้ขึ้นรถให้ได้...

มันดิ้นรนร้องขอตามภาษาสัตว์อย่างสุดชีวิต น้ำตาไหลพรากๆเป็นที่น่าเวทนา
คุณแม่เจ้าของบ้านจึงขอซื้อชีวิตนี้ครับ
"ฉันขอไถ่ชีวิตลูกควายตัวนี้เถอะ พวกคุณจะคิดราคาเท่าไหร่หรือ"

คนที่เป็นเจ้าของชีวิตลูกควายตัวนี้ขอ 6,000 บาทขาดตัวครับ
ท่านผู้อ่านครับ...เธอมีคุณงามความดีที่น่าเคารพทั้งทางอาชีพ เธอคนนี้ชื่อว่า...
นาง กนกพร สุขสนิท อายุ 50 ปี
(พนักงานผู้ช่วยเหลือคนไข้ โรงพยาบาลมหาราช นครราชสีมา)


เธอขอเงินเรี่ยไรกับเพื่อนบ้านและส่วนที่เหลือเธอก็จ่ายทั้งหมดและ
เธอจะนำสู้บุญที่เธอตั้งชื่อเอาไว้ไปถวายให้แก่วัดในโครงการไถ่โคกระบือต่อไปครับ

ขอมาอนุโมทนาเธอและลูกชายของเธอรวมทั้งเพื่อนบ้านของเธอมา ณ ที่นี้ด้วยกันและกันเถิด